Πρεμιέρα αλά ΑΕΛ σε όλα τα μέτωπα

Διαχρονικά το να είσαι ΑΕΛ έρχεται με κάποια δεδομένα. Δεδομένα που μέσα από τα χρόνια όλοι οι ΑΕΛίστες καταλήξαμε να ξέρουμε αλλά κάθε φορά μας βρίσκουν (ως ένα σημείο) απροετοίμαστους. Μέσα από τα χρόνια που ακολουθώ αυτή την ομάδα έμαθα κάποια πράγματα. Ότι στο πρώτο παιχνίδι της σεζόν η ομάδα μας θα αγωνίζονται εκτός έδρας. Ότι όσο καλά και να παίξει η ομάδα θα καταλήξουμε καρδιακοί μέχρι το τελευταίο σφύριγμα. Οτι ο κόσμος αυτής της ομάδας αγαπά τόσο παθολογικά την ιδέα της ΑΕΛ που κάθε είδους λογική μοιάζει να χάνεται. Και τέλος, ότι τα κοράκια όταν βλέπουν την ΑΕΛ στο γήπεδο μοιάζουν να βγάζουν όλο το μίσος και το κόμπλεξ που τα διακατέχει. Κάπως έτσι ξεκίνησε και η ποδοσφαιρική χρονιά 2023/2024 της ΑΕΛΑΡΑΣ.

Θα αρχίσω από το αγωνιστικό, λέγοντας ότι αναλογουμενος όλων των συνθηκών, και των αμφιβολιών που τριγυριζαν την ομάδα, (νομίζω είναι γνωστά δεν χρήζουν ανάλυσης) η ομάδα στάθηκε αρκετά καλά στο παιχνίδι. Ίσως και καλύτερα από ότι αρκετοί θα περίμεναν. Φυσικά υπάρχουν πάρα μα πάρα πολλά περιθώρια βελτίωσης, και δεν νομίζω να υπάρχει κανείς που είδε τον αγώνα και είπε ότι κάναμε κάποια super εμφάνιση αλλά για πρεμιέρα υπό τις συνθήκες σταθήκαμε αρκετά καλά. Στο πρώτο ημίχρονο η ΑΕΛ κυριάρχισε του αντιπάλου της. Η ΑΕΛ του πρώτου ημιχρόνου είχε 5 τελικές (με τις 4 στον στόχο), έναντι 0 της Δόξας, και γενικότερα με εξαίρεση ένα 7λεπτο (θα πάμε και σε αυτό) είχε τον πλήρη έλεγχο του παιχνιδιού. Επιθετικός προσανατολισμός, βγάζοντας και 3-4 αυτοματισμούς στην πορεία χωρίς περιττό κράτημα και “πιππίλημα” της μπάλας. Η φιλοσοφία της ομάδας στο να μεταφέρει την μπάλα μπροστά αντί πίσω στον τερματοφύλακα (ή τα στοπερ) ήταν αναζωογονητική σε σχέση με το τι βλέπαμε τα τελευταία 4-5 χρόνια.

Στο Β’ μέρος όμως, η ομάδα μπήκε νωχελικά σε σχέση με το πρώτο. Για περίπου ένα 15λεπτο δεν υπήρχε η σβελτάδα του πρώτου μέρους και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η Δόξα να προσπαθήσει να γίνει πιο επιθετική μέχρι που ήρθε η φάση που ο διαιτητής έδειξε το πέναλτι (που πήρε πίσω το VAR) για να ξυπνήσουμε και πάλι. Μετά το 60 η ομάδα μας πήρε πάλι τον έλεγχο του αγώνα και με λίγη τύχη θα μπορούσε να καθαρίσει το παιχνίδι με τα σουτ των Μεντόσα και Φραντζή που κατέληξαν στο δοκάρι. Και από εκεί που όλοι βλέπαμε πως το 0-2 ήταν θέμα χρόνου έρχεται η αποβολή και τα στομάχια κόμπο, άγχος μέχρι το τελικό σφύριγμα και όλα τα συναφή. Αλλά τέλος καλό όλα καλά.

Τώρα στο θέμα της διαιτησίας, ο “κύριος” Κουμή φρόντισε να δείξει με το καλημέρα την γνωστή αντιπάθεια της ηγεσίας της ΚΟΠ για την ομάδα μας. Δεν θα σταθώ ούτε στο πέναλτι (που η ομοσπονδία προσπαθεί να βάψει το μαύρο άσπρο) αλλά ούτε και στην αποβολή (που βλακεία του Dewaest μεν, αλλά για το τράβηγμα φανέλας για 15 δευτερόλεπτα από τον ποδοσφαιριστή της Δόξας ούτε λόγος). Θα σταθώ στην ολική στάση του κορακιού στο παιχνίδι που πραγματικά σε έκανε να απορείς. Η ΑΕΛ μπήκε στο αγώνα, κυριάρχησε του αντιπάλου της και ο “κύριος” Κουμή προσπάθησε με κάθε τρόπο να το αλλάξει αυτό. Χαρακτηριστικό το ότι στο πρώτο ημίχρονο η ομάδα μας είχε μόλις 4 φάουλ υπέρ και 13 κατα! Το 7λεπτο στο οποίο αναφέρθηκα παραπάνω, ήρθε όταν ο Κουμή, αγνόησε το καθαρό φάουλ για κάρτα στον Morsay, ενώ έδωσε στην εξέλιξη της φάσης 2 ανύπαρκτα φάουλ στο αντίπαλο στήνωντας τον έτσι έξω από την περιοχή της ομάδας. Προσπάθησε με κάθε τρόπο να μην επιτρέψει στην ΑΕΛ να πιάσει ρυθμό. Για κακή του τύχη όμως δεν του κάναμε την χάρη και πήραμε το τρίποντο παρά τις προσπάθειες του. Και λόγο του ότι η ομοσπονδία προσπαθεί η ίδια να βάψει το άσπρο μαύρο θα παραθέσω αυτούσιους τους κανονισμούς της IFAB (International Football Association Board) η οποία καθορίζει τους κανόνες του παιχνιδιού (link), στην σελίδα 100 το σχετικό κομμάτι για το χέρι.

Βέβαια ειδική αναφορά πρέπει να γίνει και στον κόσμο της ομάδας. Ότι και να λεχθεί για τον κόσμο της ΑΕΛ είναι πραγματικά λίγο. Καθημερινή ημέρα, στην Περιστερώνα, σε μια περίοδο που πολύς κόσμος είναι στην μέση των διακοπών του, με όλα τα θέματα που ταλανίζουν την ομάδα (οικονομικό, νέα διοίκηση, κακή περσινή σεζόν κτλ) και ο ΑΕΛΙΣΤΑΣ να κιτρινίζει το γήπεδο φτιάχνοντας μια μαγική ατμόσφαιρα. Ο ΑΕΛΙΣΤΑΣ έστειλε μήνυμα των όσων πρόκειται να ακολουθήσουν στην φετινή σεζόν. Η παρουσία του το βράδυ της Δευτέρας έδειξε για ακόμα μια φορά γιατί η αρρώστια του ΑΕΛΙΣΤΑ δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο οπαδό στο νησί. Παλμός από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, τρέλα, συμμετοχή όλου του κόσμου στο τραγούδι, και όλα αυτά μέσα σε πλαίσια αθλητοπρέπειας παρά την προκλητική στάση της διαιτησίας. Πραγματικά το να απολαύσεις την παράσταση του ΣΥΦ ΑΕΛ είναι ένας ακόμα λόγος κάποιος να δώσει το παρόν του στο γήπεδο. Όπως διαχρονικά έδειξαν τα παιδιά της θύρας 3 για ακόμα μια χρονιά θα παραδώσουν οπαδικά μαθήματα σε κάθε πέταλο και κάθε γήπεδο αποτελώντας τον δωδέκατο ποδοσφαιριστή της ομάδας.

Με όλα τα πιο πάνω η πρεμιέρα ήταν μια καθαρά ΑΕΛΙΣΤΙΚΗ υπόθεση. Από το εκτός έδρας στην χειρότερη δυνατή ημέρα, στο άγχος μέχρι το 90+, στην εχθρική διαιτησία, και στην ανατριχιαστική παρουσία του κόσμου. Σε γενικές γραμμές μια καλή αρχή στην σεζόν, η ομάδα έδειξε ότι έχει αδυναμίες, όπως και αρκετά περιθώρια βελτίωσης, αλλά αν αναλογιστούμε ότι σε αυτή την ομάδα θα μπει επιθετικός, ο Μεντόσα και ακόμα ένας χαφ τότε μπορείς ρε παιδί μου να έχεις μια μικρή αισιοδοξία. Αισιοδοξία όχι πως θα πάρεις το πρωτάθλημα, αλλά ότι η ΑΕΛ θα είναι ανταγωνιστική και θα πουλήσει ακριβά το τομάρι της. Κάτι που μετά τις τελευταίες σεζόν και την πολυπλοκότητα της φετινής χρονιάς, είναι ακριβώς ότι χρειάζεται η ομάδα. Μια σεζόν πάνω στην οποία θα μπορεί να χτίσει για την συνέχεια.

Αυτά που κρατήσαμε.

• Η εξαιρετική, και αρχιδάτη παρουσία του Medojevic. Ο αρχηγός πραγματικά ήταν πανταχού παρόν. Άμυνα, κυκλοφορία, δημιουργία, καθοδήγηση, Ο Σέρβος έκανε πραγματικά τα πάντα στο γήπεδο και για μένα είναι εύκολη επιλογή ο τίτλος του MVP.

• Η πειθαρχημένη παρουσία του Djalma στο παιχνίδι. Μια από τις ανησυχίες μου όσο αφορά τον Βραζιλιάνο από πέρσι είναι ότι δείχνει μια τάση να είναι απείθαρχος στο παιχνίδι του. Πραγματικά το βράδυ της Δευτέρας ο αριστερός οπισθοφύλακας ήταν απόλυτα σοβαρός. Μπορεί να μην επιτέθηκε όσο τον συνηθίσαμε, αλλά αυτό έχει λογική αφού είχε να κουμαντάρει τον γρήγορο Asante. Αυτή η συγκέντρωση του κυρίως στα αμυντικά του καθήκοντα ήταν πιθανότατα επιλογή τακτικής με τον Βραζιλιάνο να τα πάει περίφημα.

• Ο Filipovic που έδειξε ότι φέτος θα μπορέσει να βοηθήσει την ομάδα αρκεί να μείνει μακριά από τραυματισμούς. Ίσως ο ποδοσφαιριστής που η ανακοίνωση για αναπροσαρμογή συμβολαίου και παραμονή του προκάλεσε την μεγαλύτερη γκρίνια. Δικαιολογημένα μεν, αφου παρά το υψηλό του συμβόλαιο και τις προσδοκίες που υπήρχαν για αυτόν την περσινή σεζόν, δεν προσφέρει απολύτως τίποτα. Η παρουσία του το βράδυ της Δευτέρας αν μη τι άλλο έδειξε ότι είναι ένας καλός αμυντικός που ξέρει να κουβαλήσει και μπάλα αφου ανάλαβε και την ανάπτυξη από πίσω στις πλείστες επιθέσεις της ομάδας. Μακάρι να μείνει υγιής και έχει αρκετά να προσφέρει.

• Ο σκόρερ και ο ποδοσφαιριστής από τους καινούργιους που για αρκετούς έκλεψε τις εντυπώσεις, Jonathan Morsay. Ποδοσφαιριστής που δείχνει να έχει υψηλή τεχνική κατάρτιση και να ξέρει αρκετή μπάλα. Λίγο ντελικάτος μεν, αλλά πραγματικά ένα είδος ποδοσφαιριστή που μας λείπει τα τελευταία χρόνια. Ποδοσφαιριστής που με την ατομική του ποιότητα μπορεί να ξεκλειδώσει άμυνες και να δώσει βαθμούς.

• Η μέτρια παρουσία του Moreira που δείχνει να μην έχει εγκλιματιστεί πλήρως ακόμη. O Ποδοσφαιριστής από την Γουινέα δεν έδειξε ακόμη κάποιο από τα στοιχεία αυτά που είδαμε στην παρουσία του στον Πας. Ελπίζουμε ότι θα ανεβάσει ρυθμούς, ειδικά με την επιστροφή Μεντόσα και τον ερχομό ενός καθαρού επιθετικού.

• Η ηλίθια κόκκινη κάρτα του Dewaest. Μπορεί να τον τραβούσε ο ποδοσφαιριστής της Δόξας μεν αλλά στην εποχή του VAR τέτοιες ενέργειες βλάπτουν την ομάδα, όχι μόνο στον αγώνα που αποβάλεσε αλλά για τουλάχιστον ακόμα 2. Ελπίζουμε ο Σωτηρίου να αρπάξει την ευκαιρία και να ανταποκριθεί αλλά η απουσία του βέλγου είναι πλήγμα.

• Πλήγμα είναι και ο τραυματισμός του Djalma που θα τον κρατήσει εκτός για τα επόμενα δύο παιχνίδια όπως δείχνουν τα πράγματα. Με τον Νεοφύτου να μην είναι έτοιμος να αγωνιστεί ακόμα την θέσει θα κληθεί να καλύψει ο Φραντζής, του οποίου δεν είναι η φυσική του θέση. Ελπίζουμε να επανέλθει γρήγορα.

• Ο George Marsh, δείχνει ποδοσφαιριστής με τρεξίματα σε ένα στύλ που θυμίζει Davor. Το κατα πόσο είναι ισάξιος, χειρότερος ή καλύτερος είναι κάτι που δεν μπορούμε να συμπεράνουμε στο πρώτο παιχνίδι αλλά θα δούμε σε βάθος χρόνου. Επίσης ο ερχομός του Srnic δημιουργεί ανταγωνισμό για μια από τις θέσεις στο κέντρο αφού η λογική λέει ότι ο Σέρβος έρχεται για να διεκδικήσει θέση στην ενδεκάδα της ομάδας.

• Η επιθετική προσέγγιση της ομάδας στον αγώνα. Το ότι η ομάδα με κάθε ευκαιρία προσπαθούσε να βγει μπροστά και δεν κλείστηκε πίσω. Δεν είδαμε τις γνωστές πάσες προς τα πίσω ή τα σεντερ μπακ να αλλάζουν μεταξύ τους την μπάλα ανούσια. Έγιναν κάποιες λάθος μεταβιβάσεις αλλά η προσέγγιση στον αγώνα είναι κάτι που αφήνει ενθαρρυντικά μηνύματα ότι δεν θα είμαστε μια ομάδα που βαριέσαι να βλέπεις. Βέβαια όλα αυτά θα τα δούμε όταν η ομάδα να κληθεί να αντιμετωπίσει αντίπαλους με μεγαλύτερη ποιότητα στο ρόστερ τους. Αν μπορεί δηλαδή να έχει την ίδια φιλοσοφία με πιο δυνατούς, θεωρητικά, αντιπάλους.

• Το νωχελικό ξεκίνημα στο Β’ μέρος είναι κάτι που πρέπει να προβληματίσει. Η ομάδα μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο λες και το παιχνίδι είχε τελειώσει κάτι που έδωσε δικαιώματα στην Δόξα να επιτεθεί να προσπαθήσει να ξαναμπεί στο αγώνα. Είναι μια αδυναμία που διαχρονικά δείχνουμε να έχουμε αφού μπορώ να θυμηθώ αρκετές περιπτώσεις που η ομάδα έσβησε μετά το γκολ. Είναι κάτι που πρέπει η τεχνική ηγεσία να διορθώσει ώστε να μην επαναληφθεί στο μέλλον αφού μια πιο έτοιμη, ή πιο ποιοτική ομάδα θα μπορούσε να τιμωρήσει.

• Μιλώντας για την τεχνική ηγεσία, θετική αξιολογείτε και η πρώτη παρουσία του Χρίστου Χαραλάμπους για την φετινή σεζόν. Αν και με περιορισμένες επιλογές η ομάδα παρουσίασε ένα καλό πρόσωπο με τις αλλαγές του να κρίνονται ως σωστές στο πρώτο παιχνίδι αφού η ομάδα μετά τις πρώτες αλλαγές συνήλθε στο 2ο ημίχρονο και ξαναπήρε τον έλεγχο του παιχνιδιού.

• Η επιτακτική ανάγκη για ένα καθαρό επιθετικό στην ομάδα. Δεν έχω παράπονο από τον Μακρή, έτρεξε προσπάθησε όσο μπορούσε και τα έδωσε όλα. Επιθετικός κορυφής όμως δεν είναι, και αυτό φαίνεται. Την στιγμή που ο Ανδρέας έδειχνε να πνίγεται μέσα στους ψηλόσωμους αμυντικούς της Δόξας ο Santik από την άλλη κατέβαζε μπάλες και μοίραζε στους συμπαίκτες του. Η ομάδα χρειάζεται άμεσα τον ποδοσφαιριστή που θα μπορεί να “γεμίσει” την αντίπαλη περιοχή και να ασκήσει πίεση στα στόπερ του αντιπάλου. Ελπίζουμε να τελειώσει άμεσα το θέμα του επιθετικού για να τον έχουμε διαθέσιμο στο παιχνίδι με την ΑΕΖ την Κυριακή.

Τέλος Συγχαρητήρια στην ομάδα Φούτσαλ για την πρώτη της νίκη στον θεσμό του Champions League, και στον κόσμο που έδωσε μαζικό παρόν. Ραντεβού ξανά απόψε για το δεύτερο παιχνίδι.