Κύκλος είναι, κάποτε κλείνει

Αν και ετοίμαζα ένα εντελώς διαφορετικό άρθρο οι συζητήσεις των τελευταίων ημερών με αναγκάζουν να μιλήσω για το νέο μέγα θέμα στα στέκια της κίτρινης πολιτείας που ονομάζεται Λεμεσός. Αυτό δεν είναι άλλο από την σύμβαση της ποδοσφαιρικής εταιρείας και του σωματείου ΑΕΛ, και η αποχώρηση, ή όχι, του Ανδρέα Σοφοκλέους από την προεδρία της ομάδας μετά από μια 15ετία. Η αλήθεια είναι ότι απέφευγα να τοποθετηθώ για το θέμα, είχα συζητήσει λίγα πράγματα στο Discord της σελίδας μεν, αλλά μόνο επιφανειακά. Τα αρκετά μηνύματα που λαμβάνω όμως τις τελευταίες μέρες με οδήγησαν να πω και εγώ κάποια πράγματα για το θέμα.

Όλα υποδεικνύουν ότι ο κύκλος που ονομάζετε Ανδρέας Σοφοκλέους και ΑΕΛ πλησιάζει στο τέλος του. Από την μία η επιστολή για μη ανανέωση της υφιστάμενης σύμβασης από το σωματείο, και από την άλλη η ανακοίνωση του συνδέσμου νομίζω ζωγραφίζουν την εικόνα. O ίδιος ο Ανδρέας Σοφοκλέους μπορεί να μην θέλει απαραίτητα να αποχωριστεί την ομάδα. 15 χρόνια είναι αυτά δεν τα λες και λίγα. Εδώ εν έτη 2022 πολλοί γάμοι δεν αντέχουν όσο η προεδρία του Σοφοκλέους. Το πρόβλημα όμως με οτιδήποτε διαρκεί πολύ είναι ότι με τον καιρό αλλοιώνεται, διαβρώνεται και σιγά σιγά χαλάει. Κάπως έτσι έχουν πάθει και οι σχέσεις του κυρίου Σοφοκλέους με την ευρεία μάζα του κόσμου της ομάδας. Μια απλή περιήγηση να κάνει κάποιος στα κίτρινα στέκια, είτε ηλεκτρονικά, είτε ραδιοφωνικά, είτε σε συζητήσεις μεταξύ φίλων, εύκολα αντιλαμβάνεται ότι οι πλείστοι φίλοι της ομάδας μοιάζουν απεγνωσμένοι για μια αλλαγή στο τιμόνι με ότι συνεπάγεται αυτό. Εννοείτε ότι αυτή η στάση του κόσμου δεν δημιουργήθηκε από την μια μέρα στην άλλη, αρκετά έγιναν σε αυτά τα 15 χρόνια που επηρέασαν τον ΑΕΛίστα. Για κάποιους ήταν το 14 με την τσάκρα, για άλλους το 17 μετά την δεύτερη θητεία του Πάμπου, για άλλους οι δηλώσεις μετά την κατάκτηση του κυπέλλου το 19, για άλλους κάποια από τις πολλές ατάκες όπως τα αξέχαστα “χέρι πούγκα” και “το πρωτάθλημα το χρωστάτε στον Ερνέστο”,είμαι σίγουρος πως ο κάθε ένας θα έχει τα δικά του να πει. Βέβαια υπάρχουν και αυτοί που θα σου πουν ότι αυτός ο άνθρωπος σου πήρε πρωτάθλημα, κύπελλο, ασπίδα, σε έβγαλε 4 φορές Ευρώπη, μαζί του μπήκες σε Ευρωπαϊκό όμιλο, και αγωνίστηκες στα play-off του Champions League, να μην αρχίσω για το γήπεδο, το κοινωνικό έργο, τις δικαστικές μάχες, την σταθερότητα, το τέλος τους οικονομικού αδιεξόδου(σε μεγάλο βαθμό) και άλλα τόσα. Δεν θα μπω στην παγίδα να ασχοληθώ με το ποια από τις δύο απόψεις είναι σωστή και ποια λάθος, έτσι κι αλλιώς δεν θα βγεις από μέσα με μια τέτοια συζήτηση. Είναι όμως αδιαμφισβήτητα 2 πράγματα που σε όποιο στρατόπεδο και να είσαι οφείλεις να αποδεχτείς. Πρώτο το ότι, είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, ο Ανδρέας Σοφοκλέους είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους προέδρους στην ιστορία της ομάδας, και δεύτερον, είτε αρέσει είτε όχι, η σχέση του με μια πολύ μεγάλη μερίδα του κόσμου της ομάδας χάλασε, και μάλιστα ανεπανόρθωτα. Και το γεγονός ότι χάλασε η σχέση αυτή, κόσμου και διοίκησης, βλάπτει άμεσα την ομάδα. Ίσως το σοφότερο να ήταν η απομάκρυνση να γινόταν πριν μερικά χρόνια, τότε που όλοι οι φίλοι της ομάδας είχαν να πουν μόνο τα καλύτερα για τον πρόεδρο. Θα έφευγε σαν ο ήρωας που έφερε στην ομάδα το πρωτάθλημα μετά από 44 χρόνια. Αυτό όμως δεν έγινε και φτάσαμε εδώ που είμαστε τώρα, με την αποχώρηση του πλέον να μοιάζει ως η επικρατέστερη, αλλά ταυτόχρονα και η πιο λογική λύση. Μια λύση που χρειάζεται τόσο η ίδια η ΑΕΛ, ο κόσμος της ομάδας, αλλά και ο Σοφοκλέους ο ίδιος που όσο μένει στο τιμόνι όλο και περισσότερο χαλά η σχέση του με τον κόσμο της ομάδας.

Βέβαια δεν είναι όλα τόσο απλά, το να μην ανανεωθεί η σύμβαση είναι ένα πράγμα, η διαδικασία διάδοχης κατάστασης είναι άλλο και χρειάζεται προσοχή. Θα πρέπει να γίνουν οι κατάλληλοι έλεγχοι στον όποιο ενδιαφερόμενο πριν αναλάβει να διαχειριστεί το μεγαλείο της ΑΕΛ. Μπορεί το φρούτο με τους επενδυτές να είναι νέο στην Κύπρο, οπότε δεν είδαμε μακροπρόθεσμα τα αποτελέσματα αυτών που ήρθαν, αλλά ανά το παγκόσμιο για κάθε Manchester City και κάθε PSG υπάρχει και μια Santander, μια Blackburn, μια Neuchatel Xamax όπως και πολλές άλλες. Αν είσαι λίγο μικρότερος και τα πιο πάνω ονόματα δεν σου λένε κάτι, αυτό αποδεικνύει το επιχείρημα στο 100%. Οι κατά τα άλλα παραδοσιακές ομάδες της La Liga, Premier League και Ελβετικής Super League βρέθηκαν λόγο κακών επενδυτών μέχρι και την 5η κατηγορία της χώρας που αντιπροσωπεύουν με καμιά από αυτές να μην ξαναβρίσκει τον παλιό καλό της εαυτό. Τα παιδιά εκεί στο σωματείο πήραν μια από τις πιο γενναίες αλλα και τις πιο σημαντικές αποφάσεις των τελευταίων χρόνων στην ΑΕΛ. Γιατί κακά τα ψέματα, δεν είναι εύκολο να παρθεί μια τέτοια απόφαση, αν όλα πάνε καλά θα αναγνωριστούν για την κίνηση τους και την δουλειά τους και θα ακούσουν τα μπράβο, αλλά αν όλα πάνε στράφι θα πρέπει να βρεθούν αντιμέτωποι με τις συνέπειες της απόφασης αυτής. Οπότε πρέπει και όλοι εμείς σαν οπαδοί, φίλαθλοι, και γενικότερα άνθρωποι που αγαπάμε την ΑΕΛ να τους δώσουμε τον χρόνο που χρειάζονται, για να δουλέψουν, και να πάρουν την καλύτερη δυνατή απόφαση. Στο κάτω κάτω στους λίγους μήνες που είναι εκεί ήδη πρόλαβαν να δείξουν πράγματα και καρπούς από την δουλειά τους. Από την αύξηση των μελών του σωματείου κατά ένα ποσοστό μεγαλύτερο του 200%, στην συσπείρωση του κόσμου γύρω από τα υπόλοιπα αθλήματα του σωματείου (στο οποίο φυσικά συνέβαλε και ο σύνδεσμος), και σε άλλα πολλά έργα που είναι σήμερα υπό υλοποίηση όπως την ανακαίνιση του κλειστού, την δημιουργία μουσείου και πολλά άλλα. Αν μη τι άλλο σου έδειξαν τα άτομα ότι είναι έτοιμοι, και έχουν την όρεξη να δουλέψουν, έχοντας στο τιμόνι ένα άνθρωπο σοβαρό που ξέρει από business. Έχουν βέβαια μία τεράστια ευθύνη να διαχειριστούν, θα πρέπει όχι μόνο να φτιάξουν μια σύμβαση που να είναι προς το συμφέρον του σωματείου και της ΑΕΛ γενικότερα αλλα να είναι και ελκυστική προς τον όποιο πιθανό επενδυτή που μπορεί να δείξει ενδιαφέρον για την ηγεσία του ποδοσφαίρου. Οι ισορροπίες στο συγκεκριμένο θέμα είναι λεπτές αφού η εν λόγω σύμβαση θα είναι αυτή που θα καθορίσει την τύχη του ποδοσφαίρου για τα επόμενα χρόνια, των ιδίων στην ηγεσία του σωματείου, αλλά και σε μεγάλο βαθμό ολόκληρης της ΑΕΛ.

Βάση των πιο πάνω θέλω να ασχοληθώ λίγο και με κάποια δημοσιεύματα που είδα, τα οποία αναφέρουν ότι είναι πιθανό να υπάρξει αλλαγή στην ηγεσία της εταιρείας από την 1η του χρόνου, δηλαδή σε ακριβώς ένα μήνα από σήμερα. Δεν γνωρίζω καν αν κάτι τέτοιο είναι εφικτό ακόμα και να έχει βρεθεί ο εκλεκτός και έχουν συμφωνηθεί τα πάντα (που χλωμό μου μοιάζει), απλά και μόνο λόγω του ότι ένας μήνας είναι πάρα πολύ μικρό χρονικό περιθώριο για να συμβεί κάτι τέτοιο. Αυτού του είδους οι συμφωνίες δεν ολοκληρώνονται σε ώρες ή σε μέρες, πολλές φορές χρειάζονται αρκετοί μήνες για μια τέτοια μετάβαση. Πρόσφατα έλαβε χώρα η αγορά της πλατφόρμας του twitter από τον Elon Musk, του οποίου, η πρόταση αγοράς είχε γίνει αποδεκτή από τον Απρίλιο αλλά η όλη διαδικασία ολοκληρώθηκε τέλος Οκτωβρίου, 6 μήνες μετά δηλαδή. Άσε που η περίπτωση της ΑΕΛ είναι και πιθανότατα πιο περίπλοκη αφού περιλαμβάνει ένα επιπλέον μέλος στην εξίσωση. Για να εξηγήσω η επιστολή του σωματείου αναφέρει ότι η σύμβαση με την ποδοσφαιρική δεν θα ανανεωθεί, αυτό δεν σημαίνει ότι διακόπτεται άμεσα η υφιστάμενη διαχείριση του ποδοσφαίρου από την εταιρεία. Αυτό που σημαίνει η αποστολή της εν λόγω επιστολής είναι το εξής, όταν λήξει η σύμβαση σωματείου και εταιρείας δεν πρόκειται να ανανεωθεί με τους ίδιους όρους. Η σύμβαση ολοκληρώνεται τον Οκτώβριο του 2023, μέχρι τότε η σύμβαση παραμένει σε ισχύ εκτός αν οι δύο πλευρές συμφωνήσουν αλλιώς. Οπότε μια πιθανή μεταφορά της προεδρίας της εταιρείας αλλού πριν τον Οκτώβριο του 2023 πρέπει να βρει σύμφωνους και τον Σοφοκλέους, και το σωματείο αλλά και τον διάδοχό του. Προσωπικά θεωρώ ότι η σημασία της όλης υπόθεσης δεν είναι ούτε στο πότε θα γίνει μια πιθανή αλλαγή, αλλά στο παρόν στάδιο, ούτε στο ποιος θα είναι ο διάδοχος. Αντιθέτως η σημασία είναι να γίνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για την ΑΕΛ η όλη διαδικασία, και η όποια απόφαση παρθεί να εξασφαλίζει τα δικαιώματα και το συμφέρον του σωματείου και της ομάδας. Η σημασία είναι να γίνει μια σωστή σύμβαση, που θα διορθώνει τα κακώς έχοντα της υφιστάμενης και θα μπορεί να αποτελέσει τον πυλώνα πάνω στον οποίο θα χτιστούν οι βάσεις για μια δυνατή ΑΕΛ. Η σημασία είναι η όποια απόφαση κι αν παρθεί, να παρθεί με προσοχή και σοβαρότητα και όχι απλά για να πούμε ότι διώξαμε ή ανανεώσαμε τον Σοφοκλέους.

Αν η μοίρα το έχει έτσι, και το κεφάλαιο Ανδρέα Σοφοκλέους φτάνει στο τέλος του νιώθω ότι είναι υποχρέωση όλων μας να αφήσουμε τα συναισθήματα στην άκρη, να τον ευχαριστήσουμε για όσα πρόσφερε στην ομάδα, και να τον αποχαιρετήσουμε σαν φίλο. Σαν φίλο που πρόσφερε στην ομάδα και που έβγαλε στους δρόμους τους ΑΕΛίστες μετά από 44 χρόνια. Γιατί κακά τα ψέματα, έχουμε διώξει μέσα στα χρόνια αρκετούς ανθρώπους που και να βοηθήσουν την ομάδα ήθελαν, αλλά και που αγαπούσαν την ΑΕΛ. Γιατί πρώτα από όλα το μήνυμα της ΑΕΛ είναι της αποδοχής και της ένωσης και όχι της διχόνοιας. Έτσι είναι φίλε, όποιος και να είσαι, κύκλος είναι, κάποτε κλείνει.