Σαββας Παντελιδης. Ναι? Οχι? Γιατι?

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2021 η ΑΕΛ βγάζει την ανακοίνωση πως ο Σάββας Παντελίδης θα αναλάβει την τεχνική ηγεσία της ομάδας μετά την αποχώρηση του Dusan Kerkez. Από τότε, πολλά λέχθηκαν για την πρόσληψη του Ελλαδίτη coach. Υπερασπιστές και πολέμιοι του ρίχτηκαν στην “μάχη των πλήκτρων” ο καθένας με τα επιχειρήματα του και τις απόψεις του, σε μια προσπάθεια ενίσχυσης της θέσης τους. Οι δε δημοσιογράφοι εκμεταλλευόμενοι το νέο “hot topic” στα κίτρινα στέκια, δημοσιεύουν άρθρο στο άρθρο εκμεταλλευόμενοι τις ανησυχίες του ΑΕΛιστα κερδίζοντας έτσι εύκολα clicks. Ένα trend που συνέχισε καθόλη την διάρκεια της παρουσίας του στο πάγκο της ομάδας με πιο προσφατα τα “gossip” και τις πληροφορίες σχετικά με το μέλλον του στο τιμόνι της ομάδας μας.

Δεν θα ασχοληθώ με τις “δημοσιογραφικές” τακτικές, ούτε με το αν ο Παντελίδης είναι ο νέος Bob Paisley, το πρώτο είναι μεγάλη κουβέντα και το δεύτερο δεν αξίζει ενασχόλησης. Τα άρθρα θα συνεχίσουν να εκδιδονται, και οι ακραίες απόψεις θα συνεχίσουν να εκφράζονται. Με αυτά κι αυτά όμως ο Παντελίδης, όπως όλα δείχνουν, μένει στην ΑΕΛ, θα είναι ο άνθρωπος, που όπως και πολλοί πριν από αυτόν, θα τεθεί με την αποστολή να χτίσει την νέα ΑΕΛ. Με όλους πλέον να εβελπιστούν ότι τα καλύτερα έρχονται.

Πάμε λοιπόν να δούμε το πράγμα με λίγη ψυχραιμία. Το αν θα είναι πετυχημένος ή όχι δεν το ξέρει κανείς, άλλα πιστεύω υπάρχει αρκετό δήγμα για να κρίνουμε την επιλογή παραμονής του.

Δεν θα ασχοληθώ με τις “δημοσιογραφικές” τακτικές, ούτε με το αν ο Παντελίδης είναι ο νέος Bob Paisley, το πρώτο είναι μεγάλη κουβέντα και το δεύτερο δεν αξίζει ενασχόλησης.

Ο Σαββας Παντελίδης ερχεται σε μία ομολογουμένως άρρωστη κατάσταση στην ομάδα. Μία αρρώστια που εξαπλώνεται πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι με φημολογίες να δίνουν και να παίρνουν. Το κλίμα στα αποδυτήρια, βεντέτες παικτών με προπονητές, κόντρες για μισθούς, συμβόλαια, πισώπλατες μαχαιριές και άλλα τρελά που συνήθως βρίσκεις σε μυθιστορήματα που γινονται προσαρμογή σε παραγωγές κινηματογράφου σε blockbuster του Hollywood.

Η ουσία όμως είναι μία, η ομάδα νοσεί, 7 ματς χωρίς γκολ είναι πάρα πολλα, η επικίνδυνη ζώνη μοιάζει πραγματική απειλή, και το φως στην άκρη του tunnel σιγοσβήνει.

Φτάνει λοιπόν ο κυρ Σάββας στην Λεμεσό το βράδυ της 8ης μέρας του Δεκέμβρη και επιλέγει να καθίσει στον πάγκο της ομάδας για τον αγώνα της ομάδας με την Πάφο στις 10 του ίδιου μήνα. Με μια προπόνηση λοιπόν, που δεν φτάνει ίσα ίσα για να γνωρίσει τους παίκτες του, κατεβαίνει η ομάδα στον αγώνα, γνωρίζει την ήττα με 1-0, στα τηλεοπτικά πλάνα την ώρα του παιχνιδιού βλέπεις τον Παντελίδη να κρατά το κεφάλι του ανήμπορος να πιστέψει το χάλι που βλέπει.

Πολλοί γέλασαν αμήχανα, άλλοι χλεύασαν, άλλοι θύμωσαν, και άλλοι περίμεναν συγκρατημένοι να δουν που θα καταλήξει αυτή η διαδρομή. 

Πάει τότε ο αθεόφοβος στην συνέντευξη τύπου, μιλάει για το πως θα αλλάξει το επιθετικό κομμάτι και την φιλοσοφία ανάπτυξης της ομάδας, και δηλώνει σίγουρος πως η ομάδα θα αρχίσει να κερδίζει παιχνίδια άμεσα. Πολλοί γέλασαν αμήχανα, άλλοι χλεύασαν, άλλοι θύμωσαν, και άλλοι περίμεναν συγκρατημένοι να δουν που θα καταλήξει αυτή η διαδρομή. Μια εβδομάδα μετά με αντίπαλο τον Ολυμπιακό η ομάδα με 45 λεπτά ωραίου ποδοσφαίρου κερδίζει άνετα τον Ολυμπιακό με σκορ 3-0. Για τα επόμενα παιχνίδια αυτό είναι και το σενάριο στο οποίο είμαστε θεατές. Η ομάδα να ξεκινά τον αγώνα πολύ καλά, να παίζει ελκυστικό ποδόσφαιρο αλλά με την πάροδο του χρόνου η απόδοση να πέφτη με αποτέλεσμα πολλοί πόντοι να χάνονται. Αδειασαν οι μπαταρίες, έσβησαν οι μηχανές, έλλειψη δυνάμεων, αλλαγή έντασης, κακή φυσική κατάσταση όπως θες πες το. Έρχονται και οι κινήσεις του Ιανουαρίου και δινουν μια νέα ανάσα αλλά δεν ήταν αρκετό για να μπορέση η ομάδα να πλασαριστεί στο πρώτο γκρουπ.

Έρχεται καπάκι η κλήρωση του κυπέλλου με τον συμπολίτη, που εκείνη την περίοδο ήταν 1ος με διαφορά ασφάλειας, και κάπου εκεί αρχισαν οι εφιάλτες για διασυρμούς με ότι αυτό συνεπάγεται. Χάνουμε και το πρώτο ματς με 1-0 και έτσι λοιπόν ετοιμάσαμε όλοι τα μαγιό μας και ετοιμαστηκαμε για βουτιές, αλλά να που ο Ελλαδίτης είχε άλλα σχέδια. Στον επαναληπτικό λίγο η τρέλλα του Santos, λίγο το η ψυχή του Παπαφώτη και η νέα ΑΕΛ του Παντελίδη καταφέρνει με σκορ 2-0 να αποκλείσει την κατά πολλούς παπαγάλους, απαισιόδοξους, και μίζερους καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος. Το ταξίδι για το όνειρο του κυπέλλου φτάνει σε άδοξο τέλος ενάντια στην ομόνοια που η ομάδα θα γνωρίσει τον αποκλεισμό με 2 ισοπαλίες λόγο του εκτός έδρας γκολ. Ο Παντελίδης κατάφερε όμως σε μια χρονιά χαμένη να δώσει ελπίδα στον κόσμο για κάτι καλύτερο, μέχρι και για ένα τίτλο που η πρόκριση χάθηκε κυριολεκτικά στις λεπτομέρειες και αυτό δεν μπορεί κανείς να του το πάρει.

Στα υπόλοιπα κρατάμε τα αγωνιστικά ανεβάσματα των Santos, Davor, Euller, και Παπαφώτη. Την ανάδειξη νεαρών ταλέντων όπως ο Φραντζής, ο Ανδρέου και ο Νικολεττίδης και την μεγάλη επιτυχία στις μεταγραφές Ιανουαρίου. Η ομάδα είναι αήττητη στα 9 τελευταία της παιχνίδια και συγκεκριμένα από τον επαναληπτικό με τον απόλλωνα μετρώντας 6 νίκες και 3 ισοπαλίες. Βλέποντας ολοκληρωτικά το έργο του μέχρι τώρα πιστεύω ότι ο Ελλαδίτης κέρδισε τουλάχιστον το δικαίωμα να χτίσει ο ίδιος την ομάδα με τα δικά του θέλω και παίχτες που να ταιριάζουν στο δικό του αγωνιστικό πλάνο.