Για τον κύκλο με τα γράμματα τα 3

Μετά από ακόμα μία αποκαρδιωτική εμφάνιση κόντρα στον Εθνικό Άχνας η ομάδα μας δείχνει ανίκανη να σηκώσει κεφάλι και να δώσει λίγη χαρά, ή έστω μια νότα αισιοδοξίας στο κόσμο. Οι 20 βαθμοί σε 20 παιχνίδια είναι η 2η χειρότερη επίδοση των τελευταίων 10 χρόνων με μόνο την σεζόν 15/16 να την ξεπερνά όπου η ομάδα είχε 19 βαθμούς σε 20 αγώνες. Αυτό όμως που προβληματίζει περισσότερο δεν είναι η βαθμολογική συγκομιδή, αλλά το ότι η ομάδα δείχνει ανήμπορη να ανταποκριθεί αγωνιστικά. Δεν ξέρω αν η αποχώρηση του Toni Koskela θα φτιάξει τα πράγματα, αλλά η ομάδα χρειάζεται ένα ηλεκτροσόκ, μην σου πω ίσως και κάτι πιο ακραίο από αυτό. 

Είναι κοινός αποδεκτό ότι στις 100 περίπου μέρες που ο Φινλανδός τεχνικός είναι στο τιμόνι, δεν κατάφερε να αλλάξει ουσιαστικά την εικόνα της ομάδας. Η ομάδα, με εξαίρεση κάποια ξεσπάσματα, ή στιγμές, παρέμεινε σε χαμηλές πτήσεις από πλευράς απόδοσης αλλά και συγκομιδής βαθμών. 4 νίκες, μία ισοπαλία, και 8 ήττες σε 13 παιχνίδια με 15 γκολ υπέρ και 23 κατά απεικονίζουν πλήρως το πρόβλημα της ομάδας. Δεν θα κάτσω και να σου πω το ότι η αποχώρηση Koskela θα λύσει όλα τα προβλήματα της ομάδας. Δεν το πιστεύω κι όλας, θα σου πω όμως αυτό. O Koskela μπορεί να είναι ο χειρότερος, ή ο καλύτερος προπονητής που πέρασε ποτέ από την ΑΕΛ, αυτό όμως δεν είναι το μόνο θέμα, ούτε το μεγαλύτερο. Το μεγαλύτερο πρόβλημα, είναι ότι όλες οι επιλογές που έγιναν από το καλοκαίρι (και πιο πριν αλλά ας ασχοληθούμε με το τώρα) μέχρι και σήμερα αποδυκνείονται λάθος, και αυτό συμπεριλαμβάνει και την πρόσληψη Koskela. Ακόμα και σε θέμα ρόστερ να το δεις, αν και πολλοί το θεωρούσαν αδύνατο να συμβεί, καταφέραμε φέτος να αποδυναμώσουμε την ομάδα σε σχέση με την περσινή σεζόν. Μπορείς να πάρεις ένα ένα όλους τους ποδοσφαιριστές που αποχώρησαν από την ομάδα, και να τους συγκρίνεις με αυτούς που είναι στις θέσεις τους σήμερα και θα καταλάβεις. Ακόμα και τους Mirallas - Kacaniklic να δεις, ποδοσφαιριστές που κατά γενική ομολογία δεν πρόσφεραν τα αναμενόμενα, θα καταλάβεις το πρόβλημα. Οι δυο τους λοιπόν, μαζί είχαν μία συμμετοχή σε ένα γκολ κάθε 172 λεπτά (8 γκολ και 3 ασίστ σε 1897 λεπτά συνολικά). Μία επίδοση που δεν ακουμπά κανείς από τους ποδοσφαιριστές μας φέτος, κάτι που γίνεται ακόμα πιο τραγικό αν σκεφτείς ότι η ομάδα φέτος σκοράρει περισσότερο από πέρσι (22 γκολ υπέρ φέτος vs 16 πέρσι σε 20 αγ.). Και αναφέρομαι στους συγκεκριμένους, όπου ο γενικός χαρακτηρισμός προς το πρόσωπο τους ήταν τουρίστες και πρώην ποδοσφαιριστές (δικαιολογημένα σε μεγάλο βαθμό), για να μην πω κάτι πιο βαρύ. Σαν μέτρο σύγκρισης η καλύτερη αντίστοιχη επιδοση φέτος ανήκει στον Παπαφώτη με μια συμμετοχή σε γκολ κάθε 188 λεπτά (2 γκολ, 2 ασίστ σε 752 λεπτά, ακολουθούν οι Γερολέμου με μία κάθε 191 λεπτά(1 γκολ, 2 ασίστ σε 574 λεπτά), και Ανδρέου με μια κάθε 199 λεπτά (2 γκολ - 1 ασίστ σε 597 λεπτά). Ο δε Παπαφώτης, που είναι και ο ποδοσφαιριστής με τα περισσότερα λεπτά συμμετοχής από αυτούς, είναι 14ος στην σχετική λίστα. Πέρα από το θέμα όμως της ποιότητας, και της προσφοράς, δεν υπήρξε καμία απολύτως λογική στις όποιες προσλήψεις έγιναν για να μπολιάσουν το υπάρχον ρόστερ. Δηλαδή δεν έκατσε να βάλει κάποιος την ομάδα κάτω στο χαρτί ρε παιδί μου από το καλοκαίρι? Να δεις τις δυνατότητες και τις αδυναμίες του υλικού σου, το πως θες να αγωνίζεσαι και να φέρεις τους ανάλογους ποδοσφαιριστές? Προσπαθώ σε αυτά τα άρθρα να μην ασχολούμαι ιδιαίτερα με το τεχνικό κομμάτι, αλλά κάποια πράγματα είναι για να απορείς. Δηλαδή ας πάρουμε για παράδειγμα τα εξτρέμ, ξεκίνα η σεζόν με την αποχώρηση τους Khasa, του Mirallas, και την διαγραφή Kacaniklic και μένεις με τον Cernych, και τον Άγγελο. Κάνεις 2 μεταγραφές (δεν ασχολούμαι με τον Kha που ήρθε 30/09 λόγο του ότι δεν έκατσε η πρώτη επιλογή), τους Morsay, και Moreira, που και οι 2 αγωνίζονται κυρίως στο αριστερό άκρο της επίθεσης, όπως και ο Cernych που κράτησες, οπότε δεξιά είσαι μόνο με τον Άγγελο. Την ίδια στιγμή οι Cernych και Morsay είναι δεξιοποδαροι, οπότε αγωνίζονται με ανάποδο πόδι, κάτι που ισχύει και για τον Ανδρέου που είναι αριστεροπόδαρος και παίζει δεξιά, ακόμα και για τον Κολιά. Τότε απορείς πια η λογική απόκτησης του Moreira αφού δεν έχει καμοιά σχέση με τους υπόλοιπους (αριστεροπόδαρος που παίζει αριστερά), ακόμα και τον Kacaniklic να δεις που δεν έφυγε αριστεροπόδαρος που παίζει στα δεξιά είναι. Άσε που όταν όλα τα φτερά σου είναι με ανάποδο πόδι, δηλαδή αυτό που θέλουν να κάνουν είναι να συγκλίνουν προς το άξονα, το πλάτος στο γήπεδο έρχεται από τα μπακ της ομάδας. Αν τα μπακ σου δεν ανεβαίνουν τότε η ομάδα βραχυκυκλώνετε μόνη της, και απειλεί μόνο μέσο μακρινών σουτ, ενώ αν τα μπακ σου ανεβαίνουν συνεχώς τότε έχεις το ρίσκο αντεπίθεσης στο τρανζίσιον, όταν δεν υπάρχουν οι κατάλληλες επιστροφές, καλύψεις, και τρεξήματα στην άμυνα. Ένα σημείο που η ομάδα πονάει πολύ φέτος, αφού με την φυγή Davor, έχασε τον ποδοσφαιριστή της με τα περισσότερα τρεξίματα στο γήπεδο, την ίδια ώρα που οι υπόλοιποι μέσοι μου δεν έχουν τα τρεξίματα, τα μπακ μου δεν έχουν επιστροφές, και η αμυντικοί μου είναι αργοί (και σκέψου μόνο για τα εξτρέμ μιλήσαμε στην ουσία). Το ίδιο πρόβλημα υπάρχει και στις υπόλοιπες γραμμές της ομάδας από το ότι είχες μοναδικό αριστερό μπακ τον Djalma, στο ότι στην ομάδα υπήρχε στην ουσία μόνο ένας καθαρόαιμος επιθετικός και πάει λέγοντας. Δεν είναι τυχαίο που οι καλύτερες αποδόσεις της ομάδας, ήταν απέναντι σε αντιπάλους που δεν βασίζονται στην αντεπίθεση, ή το τρανζίσιον για να επιτεθούν, και αρέσκονται σε οργανωμένες επιθέσεις. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι το περίπου το 55% των γκολ που δέχτηκε η ομάδα είναι από τρανζίσιον ή μπαλιές στην πλάτη της άμυνας. Και αυτό είναι μια αδυναμία που η ομάδα έβγαλε από την αρχή της σεζόν πριν καν την έλευση Koskela, 2 από τα 3 γκολ με την Αεζ, 2 γκολ με τον απόλλωνα, 1 με ανόρθωση, και 1 την Πάφο στις 7 πρώτες αγωνιστικές ήταν από τέτοιου είδους φάσεις. Μιλούμε για ένα ποσοστό της τάξης του 50%! Ενδεικτικό είναι και τα μόλις 3 παιχνίδια που η ομάδα κράτησε το 0 πίσω σε 20 αγώνες. Ακόμα πιο ενδεικτικό είναι ότι τόσο με το Χρίστο Χαραλάμπους αλλά και με τον Koskela η ομάδα δέχεται ανα μέσο όρο 1,7 γκολ το παιχνίδι, οπότε στην ουσία δεν άλλαξε κάτι αμυντικά με την πρόσληψη του Φινλανδού. Επιθετικά υπάρχει μια βελτίωση αφού με τον Koskela η ομάδα σκοράρει κατά 15% περισσότερο αλλά η βελτίωση αυτή δεν μεταφράστηκε σε βαθμούς αφού και με τους 2 τεχνικούς στον πάγκο η ομάδα έχει μέσο όρο τον ένα βαθμό το παιχνίδι (7 σε 7 αγ. Ο Χρίστος, 13 σε 13 αγ. Ο Koskela).

Και κάπως έτσι φτάνουμε στο ότι η επιλογή του Φινλανδού τεχνικού δείχνει να μην έχει λογική. Και λογική δεν έχει από την στιγμή που αποφασίζεις να τον διώξεις. Όχι γιατί ο Koskela ήταν ο νέος Klopp, τα λάθη που έκανε ο Φινλανδός νομίζω πως όλοι μας τα αναγνωρίζουμε, και είναι αρκετά. Θα πω όμως αυτό. Όταν κάνεις μια πρόσληψη προπονητή, στα μέσα της σεζόν όπως η ΑΕΛ, υπάρχουν 2 τρόποι να προσεγγίσεις την κατάσταση. Ή βρίσκεις τον προπονητή, στου οποίου μπορεί το ρόστερ σου να προσαρμοστεί στον τρόπο που αγωνίζεται γιατί πιστεύεις ότι οι στόχοι της σεζόν δεν χάθηκαν και η χρονιά μπορεί να σωθεί. Ή φέρνεις κάποιον ο οποίος αγωνίζεται με τον τροπο που θα ήθελες να αγωνίζεται η ομάδα ασχέτος αν δεν μπορεί το ρόστερ σου να ανταποκριθεί πλήρως με σκοπό να χτίσεις στο μέλλον μία ομάδα στα θέλω του νέου τεχνικού. Η ΑΕΛ σε αυτή την περίπτωση δεν έκανε κανένα από τα 2 αυτά πράγματα. Λογική δεν υπάρχει γιατί αν πιστεύαμε π.χ. Ότι η ομάδα μπορεί να μπει 6άδα με την απομάκρυνση του Χρίστου τότε η επιλογή Koskela δεν ήταν η κατάλληλη. Και αυτό γιατί το ρόστερ της ομάδας δεν κολλάει σε τίποτα με αυτά που είδαμε από τον Koskela στις ομάδες του στην Φινλανδία. Έκανα ήδη μια ανάλυση για το πως αγωνιζόταν η Helsinki με τον Koskela στον πάγκο εδώ, μην τα ξαναγράφω. Σε μια ομάδα με τρανταχτές αμυντικές αδυναμίες, και με ποδοσφαιριστές που υστερούν ποιότητας επιθετικά ήρθε ένας προπονητής, που ελέω τακτικού προσανατολισμού και μόνο, ήταν επόμενο να μην μπορέσει να φτιάξει την αμυντική λειτουργία της ομάδας. Ένα από τα πιο ξεκάθαρα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού του Φινλανδού είναι το ότι το πλάτος της ομάδας του έρχεται σχεδόν εξ ολοκλήρου από τα back του ή τα wing-back του (όταν παίζει με 3άδα), και το ότι βγάζει μπροστά πολλούς ποδοσφαιριστές. Κάτι που είδαμε για κανένα 35λεπτο στο πρώτο του παιχνίδι με τον Οθέλλο. Και ο λόγος που 35 λεπτά το είδαμε όλα κι όλα είναι γιατί αυτό το στυλ παιχνιδιού θέλει τρομερά τρεξήματα, συγκέντρωση, και αγωνιστική πειθαρχία από την ομάδα, η οποία έδειξε πως δεν είναι σε θέση να το κάνει. Κάτι που φάνηκε και στο αμέσως επόμενο παιχνίδι με την Σαλαμίνα όταν τα μπακ της ομάδας πιάστηκαν στον ύπνο και στα 2 γκολ που έφεραν την ήττα. Μετά από αυτό, άρχισαν οι δοκιμές με 3άδα στα στόπερ, με αλλαγές σχήματος, ποδοσφαιριστών, και ότι άλλο μπορεί να σκεφτεί κάποιος στην προσπάθεια να βρεθεί η λύση και ο τρόπος να μπορεί να βγει το πλάνο του Koskela (ή μέρος αυτού) με το υλικό που υπάρχει διαθέσιμο. Το αν ο τρόπος που ήθελα να αγωνίζεται ο Koskela είναι σωστός και τέτοια δεν είμαι εγώ ο αρμόδιος να το πω. Ο κάθε προπονητής έχει την δική του Φιλοσοφία και τρόπο παιχνιδιού που πιστεύει ότι είναι ο κατάλληλος. Θα δανειστώ μια κουβέντα που είχε πει ο Σάββας Παντελίδης σε μια από τις πρώτες του δηλώσεις όταν ήρθε στην ομάδα 2 χρόνια πριν. Τότε λίγο πολύ, όταν ρωτήθηκε για το ποδόσφαιρο κατοχής που έπαιζε η ομάδα επί Κέρκεζ, είπε “Δεν είναι αυτό που ξέρω εγώ να κάνω, με εμένα δεν θα το δείτε αυτό γιατί δεν είναι αυτό που κάνω. Δεν μπορώ να το διδάξω στα παιδιά. Εγώ θέλω μια ομάδα πιο aggressive, πιο συμπαγής, που να έχει στο μυαλό της πως θα κερδίσει και όχι πως θα παίξει ποδόσφαιρο”. Οπότε, όπως δεν μπορούσες να βάλεις τον Παντελίδη να παίξει κατοχή, δεν μπορούσες να βάλεις και τον Κοσκέλα να παίξει ένα στυλ αντίθετο του δικού του. Έτσι βλέπουμε ότι αν ο στόχος ήταν η βαρχυπρόθεσμη/ γρήγορη ανάκαμψη της ομάδας η πρόσληψη Koskela δεν είχε λογική. Οπότε ας πάμε στο 2ο σενάριο, έστω ότι γνώριζες αυτά τα θέματα και λες παίρνω τον Φινλανδό για να χτίσω πάνω του την νέα ΑΕΛ, τότε είσαι υποχρεομένος να τον στηρίξεις, να τον πιστώσεις, και να τον πιστέψεις. Εδώ ο Klopp στην πρώτη του σεζόν τερμάτισε 8ος. Η τελευταία φορά που είχε χαμηλότερη θέση από την 8η η Liverpool ήταν στην δεκαετία του 60'. Δεν το έκανες όμως ούτε αυτό. Τώρα θα μου πεις η ομάδα θα κινδυνέψει και όλα αυτά και δεν διαφωνώ, αλλά στο κάτω κάτω ας μην έδιωχνα Muriel για να φέρω τον Ανέστη (για να μην παίζει), να έχω άλλη μια κίνηση στο χέρι να μπολιάσω την ομάδα εκεί που πονούσε περισσότερο.

Δεν θα σου πω εγώ αν έπρεπε να φύγει ή όχι ο Koskela, ούτε θα σου πω ότι εγώ τον πίστευα( που δεν τον πίστευα). Ταυτόχρονα αντιλαμβάνομαι όλες τις δυσκολίες της φετινής σεζόν καθώς και όλα τα προβλήματα οικονομικά και μη που ταλεπορούν την ομάδα. Αυτό όμως δεν μπορεί να είναι η δικαιολογία για τα όσα λάθη έγιναν, τα οποία πρέπει να αναγνωριστούν, να διορθωθούν, έτσι ώστε να μην επαναληφθούν. Λάθη είναι λογικό να γίνουν και σε επιλογές και σε διαχείριση. Πρέπει επιτέλους όμως να μάθουμε από αυτά έτσι ώστε να δούμε με αισιοδοξία το αύριο. Σίγουρα ο Αλέξης και ο Μάριος δεν έχουν κανένα, μαγικό ραβδί και δεν θα μεταμορφώσουν την ομάδα από την μία μέρα στην άλλη. Με τα δεδομένα και τα εργαλεία που έχουν στην διάθεση τους δεν ξέρω αν μπορούν να φτιάξουν ιδιαίτερα πράγματα γενικά. Τουλάχιστον ας βλέπουμε στο χορτάρι μια συσταρισμένη κατάσταση. Σίγουρα θα τους στηρίξουμε, και δεν πρέπει για κανένα λόγο να τους φορτώσουμε το βάρος λαθών που δεν τους αναλογούν. Αρκετά δικά μας παιδιά κάψαμε μέσα στα χρόνια. Ελπίζουμε να μην μπουν και αυτή στην συγκεκριμένη λίστα. 

Πλέον όλοι δίπλα στην ομάδα. Την Τετάρτη πάμε για την πρόκριση, αν δεν το πιστεύουμε εμείς δεν θα το πιστέψει κανείς. 

Υ.σ. Απόψε 20:30 όλοι στο Σπύρος Κυπριανού να στηρίξουμε την ομάδα του Φούτσαλ της ΑΕΛΑΡΑΣ, κόντρα στην αεκ. 

Υ.σ. 2 Για τον λαό σου, την Ιστορία, και για τον κύκλο με τα γράμματα τα 3

Υ.σ. 3 Γάμησε τους όπως τους αρμόζει, Ρε Γαρπόζη, Ρε Γαρπόζη.